Carry Slee is in 1949 in Amsterdam geboren en opgegroeid. Haar moeder is verstandelijk gehandicapt en dat was voor de jonge Carry niet eenvoudig: alles draaide in haar leven om haar moeder. Haar vader kon er niet mee omgaan en vluchtte in zijn werk. Toen ze op de lagere school bij andere kinderen thuiskwam, realiseerde ze zich dat het bij haar thuis anders was dan bij anderen. Zij droeg al jong veel meer verantwoordelijkheden dan de meeste kinderen.

 

Carry Slee wilde daarom ook graag aan de werkelijkheid ontsnappen. Fantaseren en schrijven hielpen haar daarbij. Toen ze nog heel klein was schreef ze al korte verhaaltjes. Ze vouwde daar boekjes van en zette die in de boekenkast. Aan haar knuffels las ze de boekjes voor. Waar ze over gingen weet Slee niet meer, maar nog wel dat voorlezen erg leuk was. Achteraf vindt ze dat het ziek zijn van haar moeder haar ook iets goeds heeft opgeleverd. Door het verdriet van haar moeder is Carry's vermogen om zich in te leven in anderen goed ontwikkeld. In een interview zegt ze daarover: "Ik denk dat in die periode de kiem is gelegd voor mijn schrijverschap".

 

Na haar middelbare school ging Slee naar de Academie van Expressie door Woord en Gebaar. In 1975 slaagde ze voor deze opleiding. Daarna werd ze dramadocent in het middelbaar beroepsonderwijs. Ze kon haar schrijverskwaliteiten daar goed gebruiken. Samen met haar leerlingen bedacht ze namelijk verhaallijnen, waar ze vervolgens zelf toneelstukken van maakte. Haar leerlingen voerden die vaak met groot succes op. Maar hoe leuk ze het lesgeven ook vond, het bevredigde haar niet echt. "Er spookten altijd zoveel verhalen door mijn hoofd", zegt ze later over die tijd.

BIOGRAFIE CARRY SLEE

EEN GREEP

UIT HAAR WERK

 

Verdriet met mayonaise (1991)

Confetti Conflict (1993)

Het bliksemeiland (1993)

Spijt! (1996)

Pijnstillers (1997)

Afblijven (1998)

Razend (2000)

Paniek (2001)

Radeloos (2003)

Lover of Loser (2007)

Joël (2011)

Brainwash (2012)

 

Op 2 oktober 2010 werd Carry Slee benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau voor haar bijdrage aan de literatuur. De verfilmingen van haar boeken "Razend" en "Spijt" wonnen Rembrandt Awards. In oktober 2014 werd ze bekroond tot populairste auteur van Nederland. In dat jaar won ze ook de Bob Angelo-penning van het COC, omdat ze "seksuele diversiteit en genderidentiteit onnadrukkelijk en op volstrekt vanzelfsprekende wijze in haar populaire boeken verwerkt.

 

Ze won Gouden Griffels voor

"Verdriet met mayonaise" (1992),

"Confetti conflict" (1994),

"Ridder Schijtebroek" (1995), "Spijt!" (1997),

"Pijnstillers" (1998),

"Meester Paardenpoep" (1999), "Afblijven" (1999),

"Hokus Pokus Plas" (2001) en "Razend" (2001)